M. Włodarski: Do grania trzeba mieć po prostu pasję

- Gra w "okręgówce" byłaby tu wielkim wydarzeniem. Mogłoby się okazać, że pod względem sportowym dorównamy ekipie z Dobrego Miasta, a to byłoby naprawdę coś – nie ma wątpliwości Michał Włodarski, grający trener Danpolu Knopin, lidera grupy 3 warmińsko-mazurskiej A klasy.

- Jesienią nie przegraliście żadnego meczu i macie sporą przewagę nad drugą drużyną w tabeli. Wiosną przypieczętowanie awansu będzie już tylko formalnością?

- Na pewno nie jesteśmy aż tak pewni siebie. Jesienią okazaliśmy się miłą niespodzianką, ale wiosna może być całkiem inna. To przecież tylko zespół amatorski i wiele może się zawsze wydarzyć. Wierzę jednak, że perspektywa gry w „okręgówce” jest dla chłopaków kusząca i będą w stanie poświęcić parę prywatnych spraw, by spróbować sił ligę wyżej.

- W przypadku Danpolu awans do ligi okręgowej byłby chyba największym sukcesem w historii klubu.

- Myślę, że tak, bez wątpienia. Miejscowość jest naprawdę bardzo mała, liczy może z dwustu, może nawet mniej mieszkańców i gra w „okręgówce” byłaby tu wielkim wydarzeniem. Mogłoby się okazać, że pod względem sportowym dorównamy ekipie z Dobrego Miasta, a to byłoby naprawdę coś. Wierzymy jednak, że awansować uda się zarówno nam, jak i DKS Dobre Miasto. W naszej małej okolicy zrobiłaby się wtedy bardzo piłkarska atmosfera i wszyscy byliby zadowoleni. Bez wyjątku bowiem trzymamy w Knopinie kciuki za DKS. W Dobrym Mieście gra nawet mój brat, a ja jestem tam członkiem zarządu.

- Radzicie sobie tak dobrze, że niektórzy nie pamiętają już, że jesteście beniaminkiem. W czym tkwi Wasza siła?

- W takich ligach ogromne znaczenie ma kolektyw. Mamy kilku chłopaków koło, a nawet już po „czterdziestce”, a do tego kilku 18-latków. Moją rolą jest odpowiednie łączenie tej rutyny z młodością i na razie – jak widać – się to udaje. Najbardziej cieszy mnie to, że dopisuje u nas frekwencja na treningach. Spotykamy się trzy razy w tygodniu i za każdym razem jest ponad 20 osób. Widać po prostu, że tym chłopakom kopanie piłki sprawia przyjemność. Nie możemy też narzekać na organizację i brak zainteresowania ze strony miejscowych. Kibice jeżdżą za nami niekiedy nawet na mecze wyjazdowe, a i u siebie frekwencja dopisuje, choć jesienią graliśmy gościnnie w Świątkach. Wiosną nadal będziemy grać tam jako gospodarz, ale remont boiska w Knopinie powoli się kończy i już niedługo będziemy mogli przyjmować rywali u siebie. Na uwagę zasługuje też fakt, że niemal wszystkie sparingi zagramy na boisku w Bartoszycach, a dojazd tam jednak kosztuje. Mając chęci, wszystko da się jednak zorganizować. Duża w tym zasługa naszego kierownika Pawła Kuształy, który nie tylko w klubie, ale i w całej wsi jest prawdziwym człowiekiem-orkiestrą.

- Jesienią był Pan nie tylko trenerem, ale i jednym z kluczowych zawodników. Zagrał Pan we wszystkich 11 meczach.

- Tak się ułożyło, że omijały mnie kontuzje i mogłem spokojnie grać. Też mam już swoje lata, bo dobijam do 35. roku życia i… sam jestem zdziwiony, że zdrowie jeszcze tak dopisuje.

- Poza prowadzeniem drużyny z Knopina i występowaniem w niej oraz zasiadaniem z zarządzie DKS, w Dobrym Mieście jest Pan również trenerem młodzieży. Nie jest trudno łączyć aż tyle funkcji?

- To prawda. W DKS mam zresztą aż trzy drużyny młodzieżowe. Ale to praca przyjemna, bo współpracuję z dziećmi. Poza tym zajmowanie się tyloma sprawami wymaga ode mnie dobrej organizacji czasu, by nie było żadnych zaniedbań. Najbardziej, nie da się ukryć, cierpi na tym wszystkim życie rodzinne, ale na razie jeszcze żona patrzy na moją piłkarską pasję przychylnym okiem, więc nie jest źle (śmiech).

Rozmawiał Piotr Gajewski