Witkowski zapewnia zwycięstwo... Cracovii

Norbert Witkowski nie wykorzystał szansy na dłuższe występy w bramce Górnika Zabrze. Pochodzący z Olsztyna golkiper nie tylko wpuścił dwa gole w meczu z Cracovią. Styl w jakim to zrobił, był po prostu kompromitujący.

Po ubiegłotygodniowym remisie z Jagiellonią 3:3, trener zabrzan Robert Warzycha postanowił dokonać dwóch korekt w składzie na wczorajsze spotkanie z Cracovią. Jedną z nich było przesunięcie na ławkę rezerwowych Grzegorza Kasprzika, na czym oczywiście skorzystał były bramkarz m.in. Arki Gdynia oraz Iraklisu Saloniki.

Niestety już na początku rywalizacji w Krakowie, Witkowski niepotrzebnie wybiegł na 11 metr - jak się domyślamy - z zamiarem zatrzymania szarżującego Burundyjczyka Saidiego Ntibazonkizy. W efekcie został ograny niczym junior, a napastnikowi gospodarzy pozostała radość ze zdobycia prowadzenia.

Druga połowa także nie zaczęła się szczęśliwie. W bliźniaczej sytuacji do tej z pierwszej połowy, bramkarz Górnika zagalopował się jeszcze dalej, co z dzienną łatwością wykorzystał wspomniany wcześniej Ntibazonkiza podając do Benharta i zrobiło się 2:0.

Po meczu opiekun zabrzan niespodziewanie wziął w obronę swojego golkipera. – Norbert jest dobrym bramkarzem i wybronił dziś zespół w dwóch, trzech sytuacjach bardzo dobrze. Przy pierwszym golu nie widzę jego winy, gdyż złożyło się na to wiele czynników – tłumaczył spokojnie Robert Warzycha.

Jednak fani Górnika nie byli dla bramkarza tak wyrozumiali. Jeszcze w trakcie spotkania na facebookowym profilu drużyny pojawiła się lawina krytycznych komentarzy. Kibice nie pozostawili suchej nitki na postawie Witkowskiego, dając tym samym popis chamstwa oraz szyderczości.

My oczywiście nie zamierzamy Witkowskiego bronić. Co zawalił to zawalił. Nie da się ukryć. Ale istnieje coś takiego jak granica krytyki, która w tym przypadku została mocno przekroczona. Głęboko wierzymy, że zarówno Witkowski jak i kibice wyciągną lekcje z tej porażki. A warto, bo jak pokazuje przewrotne życie dziś jesteś opluwany, a jutro noszony na rękach.

Paweł Zajączkowski