Jeszcze wróci, jeszcze strzeli

Ten rok nie był dla niego udany. Można nawet powiedzieć, że był fatalny. Najpierw poważna kontuzja, a potem nieudany start w wyborach samorządowych. Mimo to Tomasz Włodarczyk wierzy, że 2011 rok będzie dużo lepszy. – Najpierw rehabilitacja, a potem pewnie jeszcze wrócę. Mam nadzieję, że uda mi się jeszcze coś strzelić. Jak nie z gry, to może z jakiegoś wolnego – śmieje się 36-letni „Włodar”.

Poza województwem grał tylko przez kilka miesięcy, niemal 10 lat temu w Chojniczance Chojnice. Reszta to już tylko i wyłącznie nasz region: Sępopol, Olsztyn, Orneta, Reszel, drugi raz Olsztyn, Dobre Miasto, Bartoszyce, znowu Orneta, na krótko pomorskie Chojnice, a potem Orneta po raz trzeci, Nowe Miasto Lubawskie, ponownie Dobre Miasto, Ełk, Morąg i wreszcie Orneta po raz piąty.

Szansę zaistnienia w poważnej piłce dostał jeszcze przed 20 urodzinami, gdy z niewielkiego Sępopola trafił do II-ligowego wówczas Stomilu. Okazji do pokazania się na boisku zbyt wiele nie otrzymywał, bo klub z Olsztyna walczył akurat  o awans do Ekstraklasy. Jeden epizod w sezonie 1993-94 udało mu się jednak zaliczyć i dzięki temu może sobie zapisać w rubryce „sukcesy” awans do najwyższej klasy rozgrywkowej.

Po awansie Stomilu do Ekstraklasy młody Włodarczyk odszedł i przez półtora sezonu grał w Błękitnych Orneta oraz Orlętach Reszel. Do Olsztyna wrócił na sezon 1995/96, najlepszy w historii klubu, kiedy olsztynianie zajęli szóste miejsce w Ekstraklasie. To właśnie wtedy „Włodar” zaliczył siedem meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Cel: załatwić operację

I to by było na tyle. Po sezonie Włodarczyk opuścił Olsztyn po raz drugi i zaczął wędrówkę po klubach z Warmii i Mazur. Stał się legendą, ale niestety, tylko niższych lig. Najpierw brylował jako snajper, a od mniej więcej sześciu lat grywa najczęściej w pomocy. Od półtora roku ponownie w Błękitnych Orneta. To właśnie z miastem na północnym wschodzie Warmii związał się najmocniej. W ostatniej kadencji w 10-tysięcznej Ornecie był nawet radnym.

- Teraz też startowałem z lokalnego komitetu w wyborach samorządowych. Zebrałem sporo głosów, ale jednak trochę zabrakło. Trudno, spróbuję za cztery lata – nie martwi się piłkarz.

Najgorsze jednak, że pod znakiem zapytania stanęła również jego dalsza gra w piłkę.

- Od sierpnia zeszłego roku mam poważny problem z kolanem – opowiada „Włodar”. – Poprzednią zimę jakoś przetrwałem i wiosną, w drugim meczu sytuacja skomplikowała się już na dobre. Zerwałem albo naderwałem przednie więzadło krzyżowe i czeka mnie dłuższa przerwa. Termin operacji mam dość odległy, bo zapisano mnie dopiero na... 2013 rok (to nie pomyłka, tak działa nasza służba zdrowia – przyp. red.). Staram się jednak wszystko tak załatwić, by zabieg przejść już w lutym lub nawet w styczniu.

„Jak nie z gry, to z wolnego”

Gdyby tak się stało, to Włodarczyk chciałby wrócić na boisko jeszcze w tym sezonie.

- Na boisko, a nie na ławkę trenerską – podkreśla „Włodar”. I dodaje: - Chyba nie ruszę się już z Błękitnych. To już nie te lata, żeby jeździć po kraju i próbować sił gdzieś wyżej. Dobrze mi tu, gdzie jestem.

Oprócz gry w piłkę (a obecnie leczenia kontuzji) Włodarczyk pracuje w orneckim Ośrodku Sportu i Rekreacji. Prowadzi też zespół juniorów starszych Błękitnych.

- Dużo młodzieży odchodzi mi ostatnio do pierwszego zespołu, więc trudno o spektakularny wynik – tłumaczy. – O zespół seniorów jestem spokojny. Ostoją był Paweł Zajączkowski, fajnie prezentował się też Paweł Przygocki. Widać, że w zespole jest atmosfera, a chłopaki chcą się utrzymać. Powinni dać radę. W takiej lidze chęci to już połowa sukcesu. A ja? Wielu kibiców pyta mnie co się dzieje, jak się czuję i kiedy wrócę. Mówią, że chcą, żebym strzelił jeszcze parę bramek. To bardzo przyjemne, że o mnie pamiętają. Mam nadzieję, że uda mi się jeszcze wrócić i coś strzelić. Jak nie z gry, to może z jakiegoś wolnego.

Piotr Gajewski