Raport: Nasi w Ekstraklasie 2011/12

Ekstraklasa skończyła grać już trzy tygodnie temu, więc najwyższy czas, by podsumować poczynania „naszych” na najwyższym szczeblu rozgrywek. Jak zwykle – subiektywnie.

• Łukasz Gikiewicz (Śląsk Wrocław) – dżoker w mistrzowskiej talii „Oro Profesoro”. Zdecydowanie lepsza końcówka niż początek sezonu – w ostatnich sześciu meczach wychodził w podstawowym składzie. Ale, jak już ktoś mądry kiedyś powiedział, mężczyznę poznaje się po tym, jak kończy, a on skończył z tytułem mistrzowskim na koncie. Bilans: 12 meczów / 2 gole

• Rafał Gikiewicz (Śląska Wrocław) – Rafał ma zajebistego pecha, bo w większości klubów Ekstraklasy by pewnie bronił, a w Śląsku ma za rywala znakomitego Mariana Kelemena. No, ale w sumie wiedział, co robi, podpisując umowę… Jednak pod koniec jesieni i na początku wiosny, w sześciu kolejkach, dzielnie zastępował słowackiego bramkarza i wówczas puścił tylko pięć bramek, a Śląsk, cztery razy wygrał, raz przegrał i raz zremisował. Tym samym zaliczył wcale niemały udział w mistrzostwie. Bilans: 6 meczów

• Daniel Łukasik (Legia Warszawa) – szacun, że chłopak z Mazur (wychowanek Olimpii Miłki) zadebiutował w Ekstraklasie, i to w barwach Legii. Mijają jednak dni, miesiące, a Łukasik ma już 21 lat i czas, by w końcu zaczął grać, a przestał bawić się w piłkę w Młodej Ekstraklasie. Bilans: 2 mecze / 0 goli

• Grzegorz Lech (Korona Kielce) – miał dziwny, ale raczej udany sezon. Brakowało mu trochę stabilizacji, a i trener jakoś tak niewyraźnie na niego stawiał (24 mecze, 11 w pierwszym, ale pełny tylko… jeden!), ale trzeba oddać, że – obok „Vuko” – był najbardziej kreatywnym zawodnikiem Korony w tym sezonie. Wbrew pozorom, spory udział w wysokiej pozycji kielczan. Latem na 90 procent zmieni klub. Bilans: 24 mecze / 0 goli

• Tomasz Lisowski (Korona Kielce) – za sobą ma bez wątpienia najlepszy sezon w karierze i dziwi, że Franiu zabrał na Euro „Warzywniaka” i „farbowanego lisa” z Werderu, a nie gracza rodem z Braniewa. Lisowski grał świetnie w obronie, świetnie z przodu i bardzo dobrze wykonywał stałe fragmenty gry, a obok Vukovicia i Stano spędził na boisku najwięcej minut. Jedyny minus to dużo kartek (11 – najwięcej w lidze), ale akurat w jego przypadku to przejaw waleczności. Jest niemal pewne, że latem zmieni klubowe barwy i raczej nie będzie to sportowa degradacja. Brawo! A Franiu niech żałuje. Bilans: 28 meczów / 1 gol

• Zbigniew Małkowski (Korona Kielce) – nie był słabym ogniwem zespołu. Grał raczej solidnie, choć, jak zauważają kibice Korony, to „bramkarz ze skłonnością do wpuszczania szmat”. Końcówkę sezonu rzeczywiście miał słabszą, jak cały zespół. Wcześniej jednak aż 11 razy zachowywał czyste konto, a to nie tylko zasługa świetnej obrony. Bilans: 26 meczów

• Paweł Sobolewski (Korona Kielce) – obok Aleksandara Vukovicia i Tomka Lisowskiego, najlepszy zawodnik kielczan w tym sezonie. Oczywiście miewał słabsze mecze i chwile przestojów, ale… Znakomita technika plus swoboda i energia w grze, a do tego dobre podanie. No, i jeszcze ta iście brazylijska brameczka z Wisłą, po kombinacyjnej akcji z Kiełbem i pięknym zwodzie! Gdyby teraz ełcki Mazur miał w składzie choćby jednego takiego „Sobola”, na pewno nie spadałby teraz do „okręgówki”… Bilans: 26 meczów / 2 gole

• Norbert Witkowski (Górnik Zabrze) – doświadczony bramkarz przyszedł do Zabrza zimą, „na zwiększenie rywalizacji” i „żeby być w pogotowiu”. Nie nagrał się, ale ma… stuprocentową skuteczność – 180 minut i zero puszczonych bramek! Bilans: 2 mecze

• Tomasz Zahorski (Górnik Zabrze) – grą w Górniku był już mocno zmęczony. Jesienią w niemal wszystkich meczach zagrał od pierwszej minuty, ale jego pożegnanie z Zabrzem już od dłuższego czasu wydawało się nieuniknione. Zimą przeniósł się do niemieckiej 2. Bundesligi, do MSV Duisburg. Eksplozji formy też nie było, ale przynajmniej zarabiał w euro. Nie da się ukryć, że „Zahor” wciąż szuka formy sprzed czterech lat. Bilans: 15 meczów / 3 gole

• Tomasz Ptak (Jagiellonia Białystok) – jesienią zaliczył wejście smoka: „Dzień dobry, Tomek Ptak jestem” – przedstawił się głośno. Wskoczył do bramki i nie oddał w niej miejsca do końca roku. Zimą z Belgii wrócił jednak niespodziewanie Grzegorz Sandomierski i trzeba było wrócić na ławę. Szkoda, ale przyszłość stoi przed 20-letnim bramkarzem z Braniewa otworem! Bilans: 9 meczów

• Łukasz Broź (Widzew Łódź) – normalnie prawy obrońca z Giżycka miałby pewnie kolejny bardzo dobry sezon, bo jak już grał, to zawsze od pierwszej do ostatniej minuty. A tak ma… tylko dobry sezon za sobą. Z jednym wyjątkiem – w sierpniowym meczu ze Śląskiem zszedł w 55 min., bo rozwalił więzadła krzyżowe w kolanie. Bez swojego żelaznego kapitana Widzew musiał sobie radzić aż do lutego, ale później była już norma – wszystkie meczyki po 90 minut. Bilans: 18 meczów / 1 gol

• Maciej Bykowski (Łódzki KS) – no cóż, to nie był udany sezon „Byczka”. Ani on, ani Marcin Mięciel, ani nawet Marek Saganowski nie dali rady poprowadzić ŁKS do utrzymania, a to właśnie od nich, jako najbardziej doświadczonych, najwięcej oczekiwano. 35-letni Bykowski grał tylko jesienią, i to mocno w kratkę. Bilans: 13 meczów / 0 goli

• Piotr Klepczarek (Łódzki KS) – filar obrony ŁKS, która straciła… najwięcej bramek w lidze, i jeden z największych kolekcjonerów żółtych kartek w lidze. Waleczny, nieustępliwy, ale bywa, że i niefrasobliwy. Piętnem na całym sezonie w jego wykonaniu odcisnął się marcowy mecz z Cracovią. Pamiętacie? Walczący o życie ŁKS, w meczu „za sześć punktów”, prowadził u siebie 2:0 z Cracovią, ale w 50 min. drugie, zupełnie niewymuszone, „żółtko” (za głupią rękę) dostał Klepczarek. No i skończyło się 2:2… Bilans: 23 mecze / 0 goli

• Bartosz Romańczuk (Łódzki KS) – 29-letni wychowanek Czarnych Olecko był typowym uzupełnieniem zespołu – raz na jednym, raz na drugim boku pomocy, raz na boku obrony, czasem w środku… Ta uniwersalność to jego zaleta, ale i przekleństwo. Wiosną prawie nie grał. Bilans: 15 meczów / 0 goli

• Marcin Budziński (Cracovia) – zimą wychowanek giżyckich Mamr przeniósł się z I-ligowej Arki do ekstraklasowej Cracovii i trochę… odżył. Chociaż sam nie szczędził sobie po meczach gorzkich słów (weszlo.com ochrzciło go, nie bez powodu, mistrzem auto-zjebki), był jednym z wyróżniających się graczy Cracovii. Słaby to komplement, ale jednak. Potrzebuje trochę stabilizacji, by wrócić na właściwe tory, bo – wbrew temu, co sam mówi – potrafi grać w środku pola. Bilans: 11 meczów / 1 gol

UWAGA! W podsumowaniu uwzględniliśmy tylko graczy pochodzących z naszego regionu, którzy w minionym sezonie T-Mobile Ekstraklasy zaliczyli na boisku co najmniej minutę.

Piotr Gajewski